Kısa hikaye- Bir Çift

" En büyük sorun ne biliyor musun?" dedi kadın kocasından bakışlarını ayırıp, yanan sarı lambaya bakarak ve sözlerini  devam ettirdi. " Hiç bir şey yolunda değil iken, her şey yolundaymış gibi davranmak."

Kocası başını aşağı yukarı hafifçe salladı karısını onaylarcasına. Ama biliyordu ki karısının bu sözleri onaylaması için söylemiyordu. Yaşadıkları yormuştu her ikisinide. Adam bakışlarını televizyona çevirdi. İzlemiyordu, düşünceli bakışlarla bakıyordu sadece. Bundan sonra ne yapacak, nasıl davranacağını bilmiyordu. Uzun uzun konuşup karar vermişlerdi. Hem kadın hem adam için zordu bu kararı almak...

Birbirine delicesine aşık olarak oturmuşlardı nikah masasına. Evlendiklerinden beri yakalarını bırakmayan aile baskısı... Sırf çocukları olmadığı için etmedikleri dedikodu kalmamıştı. Kayın validesinin oğluna " Oğlum sen yine evli kal. İmam nikahıyla devam etsin evliliğiniz ama çocuksuz olmam. Torun istiyorum ben. Ailemizin soyunu devam ettirmek sana bağlı." demişti.

O gün çok ağlamıştı. " İstemezmiydim sevdiğim adamdan bir çocuğum olsun" diye düşünüp düşünüp kahrolmuştu...

Adamın da tek düşündüğü şey karısıydı.. Onun üzülmesi..Onun gözündeki parıltı solup gitmişti. Her gün her dakika söylemişti halbuki karısına  " Seni seviyorum" diye. Ama karısı dinlememişti onu, sağır olmuştu sanki. Bir gün kocasına " Boşanmak istiyorum." demişti. Gözleri kan çanağı, yanaklarından süzülen yaşlarla... Evet her ikisi içinde zordu.

Bugünkü duruşmada hakim ve ailesinin önünde son anda " Ben kocamı çok seviyorum... Boşanmayacağım." diye söylemişti kocasına bakarak. Kimseyi umursamamıştı. Sekiz yıllık evlilikleri boyunca aşklarından hiç bir şey kaybetmemişlerdi.

İşte şimdi canından çok sevdiği kocası yanındaydı. Hepte öyleydi.. Aile baskısı dahada artacaktı, biliyorlardı. Her ikiside buna izin vermeyecekti. Hem bu evden hem büyüdükleri bu şehirden hemde ailelerinden uzakta yaşamaya karar vermişlerdi. Kimseye anlatamamışlardı " Çocuğu Allah'n verdiğini.. O ol derse olacağını..." İkiside farkındaydı, kimse farkında olmasa da olurdu bundan sonra..

Parmakları kenetlendi ikisininde yıllar önce kalplerinin kenetlendiği gibi. Onlar mutlu ve umutluydular. Bu sınavı da geçeceklerine inanıyor ve umutla her gün çocukları olması için dua ediyorlardı...